Miłosz: Roztropność Marcina Króla [WSPOMNIENIE]

Gdy jego małe dzieci były niegrzeczne, kazał im się uczyć na pamięć tytułu pracy magisterskiej: „Absolut epistemologiczny i komunikacja intersubiektywna u Kartezjusza i Husserla”. Ciężko to powtórzyć dorosłemu, a jeszcze trudniej zrozumieć. Pracę tę Marcin Król, zmarły w środę wieczorem, napisał u jednego z najwybitniejszych filozofów XX w. – Leszka Kołakowskiego - czytamy w "Dzienniku Gazety Prawnej".

Patrząc na ostatnie pół wieku historii Polski, można stwierdzić, że w pewnym sensie (często sam używał tego określenia podczas wykładów) wszystko było „winą Króla”. To on był jedną z ważniejszych postaci Marca ’68; pokazał wtedy, że „warto być przyzwoitym” – za co trafił do więzienia. To on pod koniec lat 70. zakładał pismo „Res Publica”, które ukazywało się w drugim obiegu. To on był jednym z doradców Solidarności w 1980 r., brał też udział w rozmowach Okrągłego Stołu. I wreszcie, był jednym z doradców premiera Tadeusza Mazowieckiego. Jak sam przyznawał – wtedy był polityki najbliżej. Ale po tych doświadczeniach zrezygnował z niej, tłumacząc, że „zmusza (ona) do porzucenia pewnych zasad na rzecz skuteczności działania”. Król tego nie lubił.

Reklama

Nie żyje prof. Marcin Król. Miał 76 lat

Zobacz również

„Winą” Marcina Króla było też to, że miał przemożny intelektualny wpływ na środowisko gdańskich liberałów, co w dużej mierze zaowocowało radykalną wersją transformacji gospodarczej po 1989 r. Wreszcie w 2014 r. wywiadem „Byliśmy głupi” w „Gazecie Wyborczej” jako pierwszy człowiek tego obozu publicznie skrytykował polską wersję neoliberalizmu.

Innym słowem, którego często używał w swoich wykładach, było „roztropny”. Roztropności Marcina Króla będzie brakować. Zostawił po sobie roztropne książki. Warto po nie sięgać.